Ν.Κ.-Πως άρχισε αυτή η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο?
Δ.Μ.-Κοιτά το ποδόσφαιρο είναι το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να κάνω από παιδί. Να κλωτσάω μια μπάλα όπως όλα τα παιδιά σε όλο τον πλανήτη ενδεχομένως. Πρώτη φορά πήγα στο γήπεδο στα 4.5 όταν με πήγε ο πατέρας μου. Πολύ σύντομα κατάλαβα αυτή είναι η τρελά μου, αυτό είναι που θέλω να κάνω. Ακόμα και μέσα στα βιβλία του σχολείου, περνούσα αφιερώματα για το Τσάμπιονς Λιγκ και το Μουντιάλ και προσποιούμουνα ότι διαβάζω Βιολογία ή Χημεία, αλλά διάβαζα για την βίβλο των πρωταθλητών του Τσάμπιονς Λιγκ και τα λοιπά. Οπότε πιστεύω πως κάπως έτσι ξεκίνησε.
Σύντομα άρχισα να βλέπω τότε στην ΕΡΤ1 τελικούς Γιουρόπα Λιγκ και άλλα. Πολύ σύντομα κατάλαβα το ότι μπορώ να δω ποδόσφαιρο είτε στο κορυφαίο επίπεδο είτε στο ερασιτεχνικό με την ίδια ευκολία. Άρα όταν καταλαβαίνεις πως βρίσκεσαι μέσα στον “χώρο-σπίτι” σου σε οποιαδήποτε χώρα, λες μάλλον αυτό είναι που με καθορίζει.
Ν.Κ.-Και αυτό που σε έχει καθορίσει στην κοινωνία είναι το Football Stories, έγινες γνωστός μέσω αυτού. Θα σου κάνω μια κομβική ερώτηση. Ένα ντέρμπι που θα ξαναπήγαινες λόγω του vibe και όλης της καψούρας που υπήρχε γύρω από αυτό και ένα ντέρμπι που δεν θα πήγαινες ξανά λόγω της απογοήτευσης και της “μουντίλας” που υπήρχε.
Δ.Μ.-Ντάξει το ντέρμπι που θα ξαναπηγαίνα, έχω ξαναπάει ήδη και θα ξαναπάω ελπίζω αρκετές φορές είναι το Μπόκα-Ρίβερ. Σουπερκλάσικο, δεν είναι τυχαίο το όνομα. Βέβαια είναι πολλά τα ντέρμπι τα οποία θα ξαναπηγαίνα, όπως το Ράτζα-Γουϊντάντ στο Μαρόκο και σε αλλά αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα θα ήταν το Σουπερκλάσικο. Αυτό που δεν θα ξαναπήγαινα για λόγους εμπειρίας και μόνο, είναι το Ελ Κλασικό Μπαρτσελόνα-Ρεάλ. Πέραν το ότι είναι ένα εντυπωσιακό παιχνίδι με συνήθως τους καλύτερους παίχτες το κόσμου, είναι ένα παιχνίδι που σε επίπεδο γηπεδικής ατμόσφαιρας δεν λέει κάτι.
Ν.Κ.-Είναι εμπορικό.
Δ.Μ.-Ναι,100%.
Ν.Κ.-Ένα ντέρμπι το οποίο θεωρείς πολύ ωραίο αλλά δεν είναι ευρέως γνωστό.
Δ.Μ.-Ωραία ερώτηση αυτή. Κοίταξε, ένα που θεωρούσα πάντα αλλά τώρα έχει αρχίσει να έχει την θέση του είναι το Ράζα-Γουϊντάντ στο Μαρόκο και την Καζαμπλάνκα, το οποίο είναι ένα εντυπωσιακό παιχνίδι για όποιον το ζήσει και βιώσει. Προφανώς, όλα τα Βαλκανικά ή το Φενέρ-Γαλατά, που δεν είναι τόσο underrated. Σε επίπεδο γηπεδικής εμπειρίας είναι το Φεγέρνορντ-Άγιαξ, στο Ντέ Κάιπ (έδρα της Φέγερνορντ) κυρίως, όχι στο Άμστερνταμ. Είναι ένα από τα παιχνίδια που με εξέπληξε παρά πολύ θετικά, με μια φοβερή ατμόσφαιρα καθόλη την διάρκεια του 90λέπτου, κυρίως βέβαια άμα βγαίνει το παιχνίδι στον γηπεδούχο.
Ν.Κ.-Ένα ντέρμπι που είναι στην λίστα και μπορεί να σε δούμε σύντομα.
Δ.Μ.-Πενιαρόλ-Νασιονάλ, εύκολα.
Ν.Κ.-Τεράστιο ντέρμπι, από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Νότια Αμερική. Ποιοι είναι οι καλύτεροι οπαδοί που έχεις συναντήσει σαν χώρα και μετά σαν ομάδα και ποιοι οι πιο μουντοί, υπερεκτιμημένοι.
Δ.Μ.-Σίγουρα οι καλύτεροι, για τα δικά μου γούστα, είναι οι Αργεντινοί. Όμως πρόσεξε να δεις. Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση αυτή. Είναι εντυπωσιακοί αλλά είναι πιο πολύ παιχνιδιάριδες, δηλαδή είναι πιο πολύ στο να έχεις μια καλή ομάδα και να διασκεδάσουν την νίκη σου.
Ν.Κ.-Δηλαδή δεν θα μπούνε εύκολα στο γήπεδο να κάνουνε μανούρα?
Δ.Μ.-Έχει και σκοτεινές πλευρές το Αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Απλά θέλω να πω ότι συνήθως οι Αργεντινοί θέλουν πιο πολύ να έχεις μια καλή ομάδα και να μπούνε μέσα να το εκτοξεύσουνε. Οι Βαλκάνιοι έχουν τα στοιχεία του να μπούνε μέσα και να επιβάλλουν μια ένταση διαφορετική, γενικότερα οι Μεσογειακοί να το θέσω πιο σωστά. Και οι Τούρκοι έτσι είναι και οι Μαροκινοί. Οπότε νομίζω είναι τι σου ταιριάζει πιο πολύ. Αν θες κάτι πιο βαρύ ή κάτι πιο παιχνιδιάρικο. Εμένα ήταν πάντα πιο ρυθμικά τα γούστα μου. Οπότε προτιμώ τους Αργεντίνους σίγουρα, προφανώς Μπόκα επειδή είμαι και Μπόκα. Από εκεί και πέρα υπερεκτιμημένους…
Ν.Κ.-Με την έννοια ότι διαφημίζονται καλύτεροι από ό,τι είναι πχ. Δηλαδή εμένα οι Τούρκοι όταν τρώνε γκολ εγώ τους βλέπω ότι είναι “τζαμί”, δεν ακούγεται τίποτα.
Δ.Μ.-Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα ρε παιδί μου. Πολλές φορές παγώνει το γήπεδο δεν είναι κάτι παράλογο. Μπορεί να μην σου έλεγα και κανέναν υπερεκτιμημένο. Ακόμα και οι Γάλλοι έχουν καλές κερκίδες. Σκέφτομαι τους Άγγλους τόση ώρα αλλά δεν.
Ν.Κ.-Ναι άλλαξαν και προσαρμόστηκαν ουσιαστικά.
Δ.Μ.-Έχουν και αυτοί τα καλά τους είναι “μαζικοί”, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Σου είπα ποιοι είναι οι αγαπημένοι μου, αλλά υπερεκτιμημενους δεν θα σου πω γιατί νομίζω ότι όλοι εχουνε κάτι καλό να δείξουνε. Θα σου πω ποιοι είναι υποτιμημένοι και αυτοί είναι οι Γερμανοί. Τα τελευταία χρόνια παίρνουνε τον σεβασμό που τους αξίζει.
Ν.Κ.-Αγαπημένη εσωγηπεδικη φάση που σου έχει συμβεί και χειρότερη εσωγηπεδικη. Αντίστοιχα αγαπημένη εξωγηπεδική και χειρότερη.
Δ.Μ.-Αγαπημένη εσωγηπεδικη θα σου πω τρεις. Βασικα η μια είναι το ντέρμπι του Μεντεγίν, το Ατλέτικο Νασιονάλ-Ιντεπεντίεντε που έληξε 5-2, ένα εντυπωσιακό παιχνίδι, όχι μόνο παικτικα αλλά και για αυτό που ζήσαμε εκεί πέρα. Με κόσμο και από τους δυο, χωρίς νεκρή ζώνη, ένα φοβερό πράγμα. Μετά το 4-4 στο Ράζα-Γουϊντάντ, εντυπωσιακό επίσης. Τα λεω όχι γιατί πρέπει ένα σκορ να είναι μεγάλο, αλλά σε αυτά ανατινάζεται το γήπεδο. Και το 6-2 στο Ντε Κάιπ (Φέγερνορντ-Άγιαξ), αυτά νομίζω είναι τα πιο εντυπωσιακά. Στα χειρότερα παραμένει το Έλ Κλάσικο, πολύ αδιάφορο για μένα σαν vibe.
Δ.Μ.-Έξω από γήπεδο, πάντα τα Αργεντίνικα έχουν να σου δώσουν κάτι, είναι ο ρυθμός εκεί. Και δεν θα σε εκπλήξω καθόλου, και απέξω από το γήπεδο σαν πολύ κακή εμπειρία θα βάλω το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα.
Ν.Κ.-Ουσιαστικά πας, βλέπεις τους καλύτερους παίχτες στον κόσμο, φεύγεις. Δεν έχει κάτι παραπάνω.
Δ.Μ.-Ναι, αυτό. Κινέζοι με μισές-μισες μπλούζες, δηλαδή τραγικά πράγματα.
Ν.Κ.-Τώρα το μεταφέρω λίγο στο “σπιτικό”. Αν μπορούσες να αλλάξεις ένα πράγμα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο τι θα ήταν?
Δ.Μ.-Πολύ καλό, γιατί είναι παρά πολλά αυτά που θα ήθελα να αλλάξω και πρέπει να διαλέξω. Το προφανές είναι το να σταματήσει το παραπροϊόν να είναι πιο επικερδές από το ίδιο το προϊόν. Το προϊόν είναι το ποδόσφαιρο και το παραπροϊόν είναι όλα αυτά που συμβαίνουνε περιμετρικά του ποδοσφαίρου και “κάτω από τα τραπέζια”. Όσο αυτό είναι πιο επικερδές, προσελκύει άτομα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και αυτό διαιωνίζει γενιές παιδιών, που παίρνουν λάθος δρόμο.
Ν.Κ.-Βλέπουμε έναν εξαιρετικό ανταγωνισμό τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια ερώτηση που έχω κάνει στον εαυτό μου και έχω απαντήσει θετικά. Πιστεύεις ότι θα υπάρξει και άλλη νίκη Κόνφερενς τα επόμενα 10 χρόνια για Ελληνική ομάδα ή έστω τελικός?
Δ.Μ.-Όπως είναι η διοργάνωση σήμερα δεν είναι απίθανο. Αυτό έχει να κάνει με την εξέλιξη που θα έχουν οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είναι ζωντανοί οργανισμοί. Βλέπεις ότι το Κόνφερενς ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, μεσα στα οποία διεξήχθη με έναν συγκεκριμένο τροπο και μετά ακολούθησε το φορματ του League Phase, όπου δεν υποβιβάζονται ομάδες από το Γιουρόπα, πράγμα που σημαίνει αν έχεις την τύχη να μην είναι η Τσέλσι αλλά η Μπράιτον, έχεις πιθανότητες να το πάρεις. Οπότε ναι, αν με την σημερινή συνθήκη το κοιτάξουν σοβαρά οι ομάδες μας, έχουν πολλές πιθανότητες να ξανάκανουν κάτι μεγάλο. Προφανώς δεν θέλω να μειώσω αυτό που έκανε πέρσι ο Ολυμπιακός, είναι κάτι τρομακτικό και πολύ πιθανόν να μην συμβεί ποτέ ξανά, όπως και το Γιούρο 2004, βέβαια εκεί είναι πιο μοναδική περίπτωση. Αυτό είναι κάτι που δεν το έχουμε ζήσει, παρά μόνο οι παππούδες μας και οι μπαμπάδες μας σαν παιδιά το 1971 στο Γουέμπλεϊ. Θέλω να πιστεύω ότι θα γίνουν και άλλα.
Ν.Κ.-Σε έχουμε δει τον τελευταίο καιρό συνεργάζεσαι με το Sport24. Δυο πράγματα. Μια συμβουλή για τα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν αυτό τον κλάδο και τί θα άλλαζες σε αυτό τον κλάδο?
Δ.Μ.-Αυτό που θα άλλαζα με την εμπειρία που έχω, τουλάχιστον μέχρι τώρα, είναι το κίνητρο. Το κίνητρο με το οποίο κινεί όλο τον κόσμο. Πρέπει να είναι σε όλους, και το διευκρινίζω έτσι γιατί σε κάποιους είναι, δεν είναι όλοι κακοί ή όλοι καλοί,η παλέτα συμπεριφορών είναι τεράστια, να είναι το ίδιο το άθλημα, το οτιδήποτε υπηρετεί ο καθένας. Να δουλεύουμε όλοι με γνώμονα στο να γίνει κάτι καλύτερο, να μεταφερθεί κάτι με όσο πιο αξιόπιστα κριτήρια και κίνητρα γίνεται στο κοινό. Να προσπαθούμε να πηγαίνουμε την ιστορία παρακάτω. Αυτό πρέπει να υπάρχει σαν βάση-κορμός στην αθλητική δημοσιογραφία και όχι μόνο. Αυτό πιστεύω έχει ανάγκη ο κόσμος και πολλές φορές το ψάχνει σε ξένα μέσα, θεωρώντας ότι είναι πιο κατευθυνόμενα τα εγχώρια. Σε νέα παιδιά θα έλεγα επιμονή, υπομονή, όρεξη και προφανώς να έχουν πρότυπα και άτομα ή συμπεριφορές που θέλουν να μοιάσουν και καταστάσεις που θέλουν να ανταποκριθούν σε αυτές. Το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνουν να βάλουν τον δικό τους χαρακτήρα, να μην το φοβηθούν, ακόμα και αν αυτό συνοδευτεί από λάθη και επουδενί να έχουν μιμητικές συμπεριφορές. Δεν τις έχει ανάγκη κανένας. Το κάθε παιδί έχει την δίκη του ομορφιά σαν χαρακτήρα, κάτι το ώθησε να το κάνει αυτό. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να βάλουν το δικό τους input στην αθλητική δημοσιογραφία.
Ν.Κ.-Κάτι τελευταίο. Πρωταθλητής Ελλάδος φέτος?
Δ.Μ.-Θεωρώ ο Ολυμπιακός, με τα τωρινά δεδομένα. Νομίζω είναι η ομάδα που όχι απαραίτητα είναι η πιο πλήρης αλλά είναι η πιο συμπαγής, σαν ομάδα και όχι σαν ρόστερ, εκεί έχει το προβάδισμα σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη για την εξαιρετική συζήτηση και την φιλοξενία στην Armando Pizzeria στον Κεραμεικό!
Φοβερή δουλειά συνεχίστε έτσι 👏🏼👏🏼👏🏼