Το λαϊκό τραγούδι είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και αντιπροσωπευτικά είδη της ελληνικής μουσικής. Εμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, αντλώντας στοιχεία από τη δημοτική μουσική, το ρεμπέτικο και τις παραδόσεις της ελληνικής λαϊκής κουλτούρας. Έγινε ο καθρέφτης των συναισθημάτων και των βιωμάτων του ελληνικού λαού, εστιάζοντας σε θέματα όπως η αγάπη, ο πόνος, η ξενιτιά και η κοινωνική αδικία.
Χαρακτηριστικά του λαϊκού τραγουδιού:
Μουσική: Οι μελωδίες βασίζονται συχνά σε παραδοσιακούς δρόμους (μακάμια) και συνοδεύονται από όργανα όπως το μπουζούκι, η κιθάρα και το ακορντεόν.
Στίχοι: Είναι απλοί, κατανοητοί και εκφράζουν βαθιά συναισθήματα και καθημερινές καταστάσεις.
Ερμηνευτές: Η αυθεντική και συναισθηματική ερμηνεία είναι βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκού τραγουδιστή.
Εξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού
Το λαϊκό τραγούδι εξελίχθηκε μέσα στις δεκαετίες:
Τη δεκαετία του 1950-60, μεσουράνησαν καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Μαρινέλλα, κάνοντάς το βασικό είδος ψυχαγωγίας.
Αργότερα, το λαϊκό συνδυάστηκε με έντεχνες επιρροές από συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις, δημιουργώντας ένα πιο σύνθετο ρεύμα.
Πάρε μια γεύση από Γρηγόρη Μπιθικώτση:
Εισαγωγή στο λαϊκό
