Το μαρτύριο των παιδιών, που εσκεμμένα εκφοβίζονται από άλλα παιδιά, είναι συχνά αβάσταχτο, και ο πόνος αλλά και η ντροπή που αισθάνονται, μεγάλη. Το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνουνε οι γονείς ώστε να βοηθήσουνε;
Ο εκφοβισμός, ή ο τραμπουκισμός που δέχεται ένα παιδί στο σχολείο ή στο Πανεπιστήμιο, είναι ένα θέμα που αφορά. πολλές οικογένειες, είτε σε μεγάλες πόλεις, είτε στην επαρχία, παγκοσμίως. Είναι ένα θέμα που απασχόλησε πολύ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όλον αυτόν τον καιρό, λόγω της εξαφάνισης του φοιτητή, αλλά και του πολύ θλιβερού τέλους του παιδιού αυτού. Οι μαρτυρίες που δόθηκαν ήτανε πολλές, και κυρίως για χλευασμό και ξύλο, που δεχότανε αυτό το παιδί στην καθημερινότητα του. Το μαρτύριο του παιδιού αυτού, αλλά και όλων των παιδιών, που εσκεμμένα εκφοβίζονται από άλλα παιδιά, είναι συχνά αβάσταχτο, και ο πόνος αλλά και η ντροπή που αισθάνονται, μεγάλη. Το ερώτημα λοιπόν είναι τι μπορεί να κάνουνε οι γονείς ώστε να βοηθήσουνε το παιδί /έφηβο /φοιτητή, να καταφέρει να αντεπεξέλθει στο σχολικό /φοιτητικό περιβάλλον του.
Μπορεί το παιδί σας, να έρθει και να ζητήσει ευθέως τη βοήθεια σας, ή μπορεί εσείς να παρατηρήσετε από μόνοι σας κάποια σημάδια και αλλαγές στη συμπεριφορά του. Συνήθως, τα παιδιά που δέχονται επίθεση αποφεύγουνε να χρησιμοποιούν την τουαλέτα στο σχολείο, για παράδειγμα, διότι είναι ένας χώρος που δεν τους βλέπουν οι ενήλικες, και δεν υπάρχουνε κάμερες, οπότε οι τραμπούκοι τον προτιμούν. Άλλες φορές βλέπετε πως αναστατώνονται μετά από κάποιο τηλεφώνημα , ή email, που διαβάζουνε, ή κάποιο μήνυμα στο κινητό τους. Χάνουνε κάποιους φίλους που είχανε, ή μιλάνε αρνητικά πολύ για τον εαυτό τους, παίρνοντας πιο πολύ ώρα μόνοι στο δωμάτιο τους, και αποφεύγοντας κοινωνικές δραστηριότητες. Όλα τα παραπάνω, βέβαια, είναι σημάδια πως το παιδί σας χρειάζεται άμεσα τη δική σας βοήθεια, είτε τον τραμπουκίζουν στο σχολείο, είτε μέσο του διαδικτύου.
Πως μπορείτε λοιπόν εσείς οι γονείς να δράσετε?……
• Καταρχήν, χρειάζεται πραγματικά να ακούσετε το παιδί σας και αυτό που σας λέει, χωρίς να αντιδράτε με υπερβολή διότι έτσι, θα σταματήσει την επικοινωνία μαζί σας ώστε να μην σας αναστατώνει, κ.ο.κ….Όσο και αν σας θλίβει και σας στενοχωρεί, αυτό που σας περιγράφει, προσπαθήστε να είστε υποστηρικτικοί μεν, αλλά ουδέτεροι. Η καλύτερη ερώτηση που μπορείτε να του /της κάνετε αφού σας εξιστορήσει τα γεγονότα, είναι “Με ποιο τρόπο μπορώ να σε βοηθήσω?”. Σε καμία περίπτωση μην το κατηγορήσετε, διότι αυτός /αυτή είναι το θύμα εδώ και κανείς δεν αξίζει να δέχεται τον εκφοβισμό, από τους άλλους.
• Αν έχετε βιώσει προσωπικές ιστορίες ανάλογες, σκεφτείτε τι σας βοήθησε σαν παιδί, και τι σας επιβάρυνε, ώστε να αποφύγετε την αρνητική ταύτιση εδώ. Συμπαρασταθείτε λοιπόν, στο παιδί σας, και πείτε του πως ότι και αν γίνει θα είστε σύμμαχός του, Θα τον /την αγαπάτε, και θα τον /την υποστηρίζετε. Ενημερώστε τον/ την δηλαδή, πως αν και ο ίδιος αντιδράσει βίαια, λεκτικά η σωματικά, στον εκφοβισμό που δέχεται, θα τιμωρηθεί στο σχολείο, αλλά όχι και στο σπίτι.
• Μην νιώσετε πως χρειάζεται αμέσως να μπείτε όμως, εσείς σε αντεπίθεση, όσο και αν είναι ενστικτωδώς η πρώτη σας αντίδραση σαν γονείς, (η προστασία δηλαδή του παιδιού σας), το να επιτεθούμε στις οικογένειες των άλλων παιδιών, ή στα ίδια τα παιδιά-τραμπούκους, μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα τελικά στο δικό μας παιδί . Οπότε σκεφτείτε, πριν δράσετε, και δώστε το παράδειγμα στο παιδί σας, όσο αφορά τις αποτελεσματικές λύσεις.
• Το οποίο σημαίνει, πως χρειάζεται να μάθετε, ή μάλλον να εκπαιδεύσετε το παιδί σας πως να αντιδράει στον εκφοβισμό, και πως να τον αποφεύγει. Ένας τρόπος που μπορεί να είναι αποτελεσματικός είναι το παιδί να μην αντιδράει συναισθηματικά, στον τραμπουκισμό των άλλων. Ίσως έτσι να μην τραβάει το ενδιαφέρον των παιδιών αυτών. Ο καλύτερος όμως τρόπος είναι να κάνετε στο σπίτι παιχνίδι ρόλων. Έτσι μπορεί ο πατέρας με το γιο, ή η μητέρα με την κόρη, να μάθουν στο παιδί τους πως να αντιδράει, και να νιώσει, έτσι το παιδί πως μπορεί να έχει κάποιον έλεγχο, στην συμπεριφορά του και αλλά και στην συμπεριφορά των άλλων, (αν δεν ξέρετε πως ζητήστε βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας). Έτσι σιγά σιγά μαθαίνει, την έννοια του χειρισμού, ώστε να του δίνετε χρόνος να ζητάει βοήθεια.
• Η βοήθεια λοιπόν στο σχολείο / πανεπιστήμιο, είναι και το πιο σημαντικό και καίριο κομμάτι. Διότι είναι ευθύνη τους, (των ιδρυμάτων), να σταματήσουνε τον εκφοβισμό που συμβαίνει στα παιδιά / φοιτητές. Χρειάζεται, λοιπόν να βρείτε κάποιον στο σχολείο, το δάσκαλο, ή τον σύμβουλο / ψυχολόγο, του σχολείου με τον οποίο το παιδί σας, αλλά και εσείς θα έχετε άμεση επαφή. Το παιδί, πρέπει να νιώθει τη σιγουριά και την ασφάλεια να ζητάει τη βοήθεια του ανθρώπου αυτού, σε καθημερινή βάση και να μπορεί να κάθεται μαζί του, ή σε κάποιο ασφαλή χώρο όταν νιώθει την απειλή. Με αυτόν τον τρόπο, κατακτά ένα κομμάτι ελέγχου της κατάστασης που αρχικά του ήτανε συναισθηματικά αφόρητη και εξαιρετικά επίπονη, και δεν νιώθει ανήμπορος/η. Συγχρόνως, μπορεί και συνεχίζει και μιλάει για αυτό που βιώνει, αλλά και εσείς σαν γονείς, αποφεύγοντας έτσι, τις αυτό – καταστροφικές σκέψεις, καθώς αντιλαμβάνεται πως μπορεί να υπάρχει κάποια διέξοδος.
• Μην αποφεύγετε σαν γονείς να το συζητάτε, όχι μόνο με τον ψυχολόγο που συνεργάζεστε, αλλά και με φίλους ή συγγενείς που νιώθετε πως μπορούν να σας ακούσουν ή να σας συμπαρασταθούν. Είναι μια δύσκολη και επίπονη εμπειρία, και για εσάς τους γονείς, και το μοίρασμα των συναισθημάτων σας, θα σας βοηθήσει και σαν ζευγάρι, αλλά και θα δημιουργήσει συγχρόνως έναν υποστηρικτικό κύκλο, γύρω από εσάς και την οικογένεια σας.
• Προσπαθήστε να βρείτε κάποια δραστηριότητα που το παιδί σας νιώθει πως τα καταφέρνει καλά, και ενθαρρύνετε το όσο μπορείτε ώστε την ίδια στιγμή να χτίζετε κομμάτι κομμάτι την αυτοπεποίθηση του, που τόσο το έχει ανάγκη.
Το να καταφέρει ένα παιδί να ξεπεράσει μια τόσο τραυματική εμπειρία, χρειάζεται χρόνο και για το ίδιο αλλά και για όλη την οικογένεια. Είναι μια διαδικασία χρονοβόρα, που όμως με τη σωστή προσέγγιση και κατεύθυνση, μπορεί κανείς με την βοήθεια και την υποστήριξη, της οικογένειας του / της, να νιώσει πως παίρνει και πάλι τον έλεγχο της ζωής του στα χέρια του, με αργά
Τι να κάνω σαν γονιός, όταν το παιδί μου δέχεται εκφοβισμό (Bullying); – iPsychology